Het boek van R.W. Poels 100 jaar Jacobuskerk (1890-1990) 1000 jaar parochieleven in Kethel inspireerde mij, als niet kerkelijk persoon, mijn gevoelens bij de Jacobuskerk te beschrijven.
Zodra ik voor korte of langere tijd uit Kethel vertrek en waar ik ook vandaan kom zie ik de eenvoudige torenspits van de Jacobuskerk. Dat is thuiskomen.
Als kind van nederlands hervormde ouders, mochten wij uiteraard de katholieke kerk niet bezoeken. Dit heb ik later goedgemaakt.
Een mooi tegelplateau, welke boven de schouw hangt in de zaal van de pastorie. Het opschrift luidt: ‘Ao Di MDCCCXC GAUDETE IN DOMINO’ (In het jaar onzes Heren 1890 Verheugt U in de Heer).
De omgeving van de Jacobuskerk is de laatste 50 jaar veranderd. Van landelijke omgeving naar villawijk, maar de torenspits van de Jacobuskerk blijft altijd zichtbaar.
1955
1980 
2008
Er valt nog veel te vertellen over de Jacobuskerk en hun parochianen. Zeker deze laatste groep is in 100 jaar nog even enthousiast over hun kerk en adviseer dan ook ga eens kijken.
Ik ben druk bezig met een artikel over de Sint Jacobusschool, de school heeft van 1889 tot 1969 in Kethel vele scholieren gehuisvest.
Daar waar uithangt 
Hoi Cees,
Bedankt voor je reactie, het inspireert mij weer om door te gaan met mijn weblog en Kethel.
Groet Adrie
De Jacobustoren is voor mij het vertrouwde herkenningspunt voor Kethel zoals de Brandaris dat is voor Terschelling. Toen ik als kind lid was van de (katholieken) welpen / padvinderij kwamen we met sproorzoeken vaak bij de Jacobus uit. In de pasthorie kregen we wat te drinken en de pastoor speelde spontaan op de piano hetgeen veel indruk maakte.
Kortom, fijne herinneringen aan Kethel en zijn Jacobus.
Groet, Cees.