We blijven nog even hangen in de zomer van de vijftiger jaren rond de dorpsboerderij in Kethel.
Rond de maand april gingen de koeien van het stal naar het land. De hooiberg was na een lange winter leeg gegeten.
Maar moest voor de komende winter weer aangevuld worden. Het gras op het land ging groeien. Er werd een apart stuk land voor het hooiland gebruikt, er mocht zeker vier tot zes weken geen mens inkomen. Het gras werd gemaaid, eerst handmatig met de zeis, in latere jaren huurde men een loonwerker die het gras met de machine maaide. Nu moest flink de zon gaan schijnen om het gras te laten drogen. Het bijna hooi moest geschud worden en aan oppers gezet worden. Hier kwam heel wat handwerk aan te pas en ieder die de boer wat wilde helpen was meegenomen. Het moment was gekomen, dat het hooi goed bevonden werd en het naar de boerderij vervoerd moest worden. Met man en macht, paard en wagen, hooivorken en proviand werd er van de vroege morgen tot late avond gewerkt om het hooi op een zorgvuldige manier in de hooiberg te krijgen, met als manager van het geheel de boer.
Pauze in het hooiland
Het ‘voer’ gelegd en opweg naar de hooiberg
De hooiberg wordt gevuld onder supervisie van de boer
Het lijkt allemaal erg simpel, maar een voer hooi moet op een speciale manier gelegd worden in de hooiberg om het eetbaar voor de dieren in de winter te houden. Het spannendste was als er tijdens het proces van gras naar hooi een bui regen was gevallen. Het voer hooi moest toch in de hooiberg gelegd worden, maar de kans op hooibroei was erg groot. De boer bewaakte een aantal dagen dag en nacht zijn hooiberg.
Uit Wikipedia: Hooibroei is de benaming voor een proces waarbij een hoeveelheid hooi of ander organisch materiaal tot zelfontbranding komt. Hierbij kunnen complete boerderijen afbranden. Boeren gebruiken hooiroeden, ijzeren staven die in de hooiberg geschoven worden. Na een uur wordt de roede uit de hooiberg gehaald en aan de temperatuur kan men voelen of er een broeiproces gaande is.
Daar waar uithangt 
Beste Arie, ik heb u al geantwoord in een persoonlijke email, groeten Adrie
In opdracht van de Historische Kring Krimpen aan den IJssel ben ik bezig een boek te schrijven over de resterende 20 boerderijen in ons dorp.
Ik wil daarbij graag de foto gebruiken met het onderschrift … onder supervisie van de boer. Wilt u daar toestemming voor geven? En mocht u een foto hebben in een zwaarder format, zou dat zeer welkom zijn.
Ik zie graag uw reactie.
Beste Leo,
Bedankt voor uw reactie. Het stimuleert mij altijd om door te gaan waar ik mee bezig ben.
Groet Adrie Broeren-Rip
Ik heb met plezier uw website bekeken en herken daarin dingen uit mijn jeugd (geboren 1946. Ik woonde in Bijdorp, mijn moeder kwam uit Kethel, ze heette Anna de Vette. Ze is 2 jaar geleden overleden en begraven op de RK begraafplaats bij de Jacobuskerk. Het kruideniers winkeltje werd later door mijn Oom Leen de Vette overgenomen.
Doorgaan met deze informatie,zou ik zeggen.
Met vriendelijk groeten, Leo Strik (nu wonende te Vierpolders, bij Brielle).