Een mooi bericht vandaag in de krant voormalig boerderij Groenoord wordt geschilderd op trafohuis aan het Cornelia van Zantenplein. De bouw van de voormalige boerderij Groenoord was al vele eeuwen geleden, de laatste bewoners waren de familie Lansbergen, zelfs een noodkerk werd op het land voor de boerderij geplaatst en de inwijding gebeurde 23 mei 1958. Dit in afwachting van de parochie Sint Martinus, waarvoor in 1961 de kerk gereed kwam. Inmiddels is deze kerk al weer een aantal jaren gesloopt.
Hieronder een aantal foto’s van boerderij Groenoord, de noodkerk, Tuindorp en de Sint Martinuskerk.
De statistieken van WordPress.com heeft een 2014 jaarlijks rapport voor deze blog voorbereid en dat wil ik graag met mijn lezers delen. Bedankt WordPress
Hier is een fragment:
In de concertzaal in het Sydney Opera House passen 2.700 mensen. Deze blog werd in 2014 ongeveer 17.000 keer bekeken. Als je blog een concert zou zijn in het Sydney Opera House, zou het ongeveer 6 uitverkochte optredens nodig hebben voordat zoveel mensen het zouden zien.
Op 13 en 14 september 2014 is het weekend van de open monumenten en hiervoor zijn erg leuke dingen georganiseerd. Maar mocht je zelf op stap willen gaan en mijn monumentale dorp Kethel willen bezoeken, komt hier een voorzet:
We beginnen bij mijn inspirator voor oud Kethel Jaap de Raat (1916-1996), zijn geboortehuis aan de Harreweg 19 , er wordt beweerd, dat het de oudste boerderij van Kethel is. Thans voorlichtingscentrum De Groene Raat
We gaan nu richting het dorp en zien aan ons linkerhand een mooi inrijhek met een prachtig opschrift:
Voordat je het Noordeinde nadert, rechts het Bospad in waarbij je even stil moet staan bij Het Laantje van Rip, ooit een bijnaam en in 2012 een officiële benaming gekregen
Lopen door het Noordeinde, waar wij in het verleden op weg gingen naar de kermis en menig versierde tilbury doorheen reed, maar ook de boerenkarren en de zondagse koetsen op weg naar de kerk
Aangekomen in het dorp, laven we ons bij de dorpspomp en kijken we terwijl naar de aloude herberg De Vergulde Valck, waar nu het Kethelhuis een prachtig cadeauwinkeltje met de mogelijkheid om thee te drinken in de paardenstal
De Schiedamseweg 1, ooit de winkel en het woonhuis van pakloper J.J. Verspeek, bekijk het eens goed en ontdek:
In deze monumentale reis gaan we richting Kerkweg, maar voordat we op deze weg belanden, heet het eerst de Dorpsstraat. De huizenrij links zijn rijksmonumenten en rechts even stilstaan bij Anja’s etalage, in de volledig gerestaureerde winkel van wagenmaker van Beurden, zijn in deze etalage wisseltentoonstellingen te zien.
Richting Kerkweg aan je rechterhand de pastorie van de hervormde kerk, een monumentaal pand van de architect J.C. Jesse. Het pand wordt nu weer opgeknapt, omdat er een nieuwe dominee komt, wat dorpelingen mij vertelde.
Op de punt links is het huis van de eerste dorps chirurgijn. Of het nu Dorpsstraat heet of Kerkweg het is mij om het even, maar een herkenbaar stukje Kethel
In de verte zien we de Sint Jacobuskerk en als je op zondagmiddag 14 september Kethel bezoekt, dan is de kerk open voor publiek, maar ook toeschouwer of zelfs deelnemer zijn van het Nederlands Kampioenschap Tonnetjesteken 2014
Mocht je vragen, opmerkingen of wat dan ook hebben, reageer gerust en anders fijne monumentendagen.
Mijn Kethelse dorpsgenoten kunnen mij zo blij maken.
Ooit had hier Piet van Beurden sr. zijn wagenmakerij
In 2013 vinden we in het geheel in oude stijl gerestaureerde werkplaats-winkel Anja’s etalage
Ik heb het op mijn website al eens vermeld, maar omdat er tot 17 december 2013 een prachtige expositie tentoongesteld wordt van Riet Danz papiersculpturen, wil ik het graag wederom onder de aandacht brengen, als je het dorp Kethel bezoekt ga beslist langs de Dorpsstraat en ga even staan mijmeren en geniet van de prachtige etalage. ’s Avonds is de etalage schitterend verlicht en komen de papiersculpturen nog mooier tot hun recht.
De laatste foto is van augustus 2013, met schilderijen van Monique Wittkampf. Maar de gerestaureerde werkplaats van de firma van Beurden komt hier zo prachtig uit.
Een voorgaand item op mijn website heb ik gewijd aan dokter Gabriel Sauer (1871-1938), huisarts in Kethel van 1896 tot 1937.
Dokter Sauer vierde zijn 40 jarig jubileum in 1936 en hij kreeg van de Kethelse gemeenschap een schilderij aangeboden, het schilderij is in bezit van de erfgenamen van Gabriel Sauer, zij waren zo vriendelijk voor mij een afdruk te maken, zodat ik het schilderij op mijn website kan tonen. Het schilderij is een bekend Kethels dorpsgezicht en geschilderd door de schilder is A. Schmidt, de vader van de toenmalige hoofdonderwijzer.
Dank aan Elly Sauer
Over de herberg en stalhouderij ‘Valck’ in Kethel wordt al vanaf 1637 in de archieven gesproken. Door de eeuwen heen is het pand van eigenaar op eigenaar een herberg, stalhouderij en kruidenierswinkel geweest en in 1925 kwam er een kolenhandel bij. Rond 1950 is de herberg woonhuis geworden en de kruidenierswinkel werd uitgebreid. In de jaren negentig is het pand volledig woonhuis geworden van de familie van Leeuwen. De heer en mevrouw van Leeuwen bereikten de pensioengerechtigde leeftijd en hebben hun goedlopende kruidenierswinkel gesloten.
Een indrukwekkend pand aan de Schiedamseweg 2 en in mei 2008 krijgt het alweer een beetje de uitstraling van 1910 of heeft het altijd deze uitstraling gehad?
Veelbelovend staat in de etalage ‘Kethelhuys’, maar helaas nog gesloten. Vol belangstelling wacht ik de voortgang af.
Over het houten hoekpaneel op de hoek van het pand Schiedamseweg en Vlaardingseweg heb ik op mijn weblog ‘Houten hoekbord De Vergulde Valck’ een stukje geschreven.
De contouren van het hoekbord zijn nog duidelijk te zien en ik hoop dat er weer een hoekbord geplaatst gaat worden met daarop bijvoorbeeld ‘Kethelhuys’.
We blijven nog even hangen in de zomer van de vijftiger jaren rond de dorpsboerderij in Kethel.
Rond de maand april gingen de koeien van het stal naar het land. De hooiberg was na een lange winter leeg gegeten.
Maar moest voor de komende winter weer aangevuld worden. Het gras op het land ging groeien. Er werd een apart stuk land voor het hooiland gebruikt, er mocht zeker vier tot zes weken geen mens inkomen. Het gras werd gemaaid, eerst handmatig met de zeis, in latere jaren huurde men een loonwerker die het gras met de machine maaide. Nu moest flink de zon gaan schijnen om het gras te laten drogen. Het bijna hooi moest geschud worden en aan oppers gezet worden. Hier kwam heel wat handwerk aan te pas en ieder die de boer wat wilde helpen was meegenomen. Het moment was gekomen, dat het hooi goed bevonden werd en het naar de boerderij vervoerd moest worden. Met man en macht, paard en wagen, hooivorken en proviand werd er van de vroege morgen tot late avond gewerkt om het hooi op een zorgvuldige manier in de hooiberg te krijgen, met als manager van het geheel de boer.
Het lijkt allemaal erg simpel, maar een voer hooi moet op een speciale manier gelegd worden in de hooiberg om het eetbaar voor de dieren in de winter te houden. Het spannendste was als er tijdens het proces van gras naar hooi een bui regen was gevallen. Het voer hooi moest toch in de hooiberg gelegd worden, maar de kans op hooibroei was erg groot. De boer bewaakte een aantal dagen dag en nacht zijn hooiberg.
Uit Wikipedia: Hooibroei is de benaming voor een proces waarbij een hoeveelheid hooi of ander organisch materiaal tot zelfontbranding komt. Hierbij kunnen complete boerderijen afbranden. Boeren gebruiken hooiroeden, ijzeren staven die in de hooiberg geschoven worden. Na een uur wordt de roede uit de hooiberg gehaald en aan de temperatuur kan men voelen of er een broeiproces gaande is.
Wapenschilden op het toegangshek boerderij Hof van Spaland
Twee eikenhouten wapenschilden, voorstellend een kasteel en wapen van de vroegere heerlijkheid: een zwarte spade op een groen veld vergezeld van twee rode roosjes. Boerderij Hof van Spaland aan de Vlaardingseweg werd in 1971 gesloopt om plaats te maken voor winkels en een wijkontmoetingscentrum.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.