Nieuwe herinneringen aan oude buren

Al wandelend door Kethel met buren van heel lang geleden. In hun jeugd verhuist over het hele land en dan kom je op een leeftijd dat je je geboortedorp gaat bezoeken en dan hoor ik graag de verhalen en bekijk de foto’s van vroeger.

Een oorlogsverhaal: Postbesteller Jacob Quartel, die onlangs een straatnaam in Kethel heeft gekregen. Jacob had een bedlegerige vrouw. Het gezin woonde aan de Schiedamseweg. Zij lag altijd voor het raam aan de straatzijde en als kind zwaaide je haar gedag. Dat deed zij ook in de oorlog, maar als er onraad was dan deed zij haar duim naar beneden, zodat men zich desgewenst verbergen kon.

Ada en Jacob Quartel op weg naar de Oranjefeesten in Kethel

 

Jacob Quartel 25 jaar postbesteller

 

 

 

 

 

 

De Kethelse journalist: Leen de Bruin en zijn vrouw Sien. Leen was huisschilder en schreef ook stukjes voor het Rotterdams Nieuwsblad over Kethelse gebeurtenissen. Leen legde overal zijn oor te luisteren en had hij genoeg informatie dan stuurde hij het naar de krant. Leen zijn bijnaam was ‘Gogemakkelijk’ zijn vrouw noemde wij opoe Sien.

 

 

 

 

Achter het huis van Leen en Sien woonde de familie Bikker. Wij, Kethelse kinderen, vonden mevrouw Bikker geweldig interessant, een kleine vrouw met aan haar linkerbeen een verhoogde schoen, ondanks de verhoging bleef zij ongelukkig lopen.

Burenpraat mevrouw Bikker en opoe Sien

 

 

Mevrouw Bikker met dochter Ida op weg naar de Oranjefeesten

 

 

 

 

Familie van der Maat: zij woonden tegenover ons met kinderen van onze leeftijd. Zij katholiek en wij hervormd, dus bij elkaar thuis kwam je niet in de jaren vijftig, maar we speelden altijd met elkaar buiten. Moeder Ploon van het gezin van der Maat is al eerder in Kethel komen wonen met haar ouders en broers. Haar ouders werden Poe en Ta genoemd door mijn ouders.

Ta met haar dochter Ploon

 

 

 

 

 

Zelfs een bloemenzaak Flora van meneer Voogt hadden wij in onze buurt, ver voor mijn tijd.

Toen

Nu

 

Published in: on 29 april 2019 at 15:59  Comments (2)  

Gelukkig 2016

20151120_160947

Leuke statistiek over 2014 en ik probeer weer door te gaan in 2015

De statistieken van WordPress.com heeft een 2014 jaarlijks rapport voor deze blog voorbereid en dat wil ik graag met mijn lezers delen. Bedankt WordPress

Hier is een fragment:

In de concertzaal in het Sydney Opera House passen 2.700 mensen. Deze blog werd in 2014 ongeveer 17.000 keer bekeken. Als je blog een concert zou zijn in het Sydney Opera House, zou het ongeveer 6 uitverkochte optredens nodig hebben voordat zoveel mensen het zouden zien.

Klik hier om het complete rapport te bekijken.

Oorlogsverhaal uit Kethel

Ook in Kethel was de voedselvoorziening in de Tweede Wereldoorlog schaars. Buiten je voedselbonnen waarmee je voedsel en andere zaken op kon halen, mocht je niet met voedsel over straat lopen in de late oorlogsjaren.

Een dame die de oorlog in Kethel als jonge vrouw heeft meegemaakt vertelde mij een verhaal. De boerderij naast de bakker waar zij woonde waar het wc raampje koppelde aan de achterplaats van de bakkerij. Het was een schitterend doorgeefluikje, om ongezien door de bezetter, de zo broodnodige melk en wie weet welke producten nog meer door te sluizen.

In 2010 kunnen wij ons er bijna niets meer bij voorstellen. De oorlog is voorbij, maar de herinnering blijft en het wc raampje en de melkkoker bestaan nog en dat heb ik visueel gemaakt.

Heeft u ook nog verhalen uit Kethel, vertel ze mij.

Published in: on 3 oktober 2010 at 13:43  Comments (4)  

Mobilisatie 1939

Mobilisatie is het in staat van paraatheid brengen van het leger. De term wordt gebruikt om de overgangssituatie tussen vrede en oorlog aan te duiden. Hiertoe behoort ook het oproepen van de militairen die met verlof zijn, het veiligstellen van strategische plekken en het vorderen van voertuigen en voorraden.

In Nederland werd in 1870, in 1914 en ook op 28 augustus 1939 de mobilisatie afgekondigd.

Mobilisatie was eigenlijk best leuk en in ieder geval wat anders.

Heel het land hielp mee ‘de jongens’ te verzorgen. Onder het motto, “met de breipen in de hand dient men ook het vaderland”, maakten vrouwen sjaals en kousen, wanten en kniestukken.

Zo sjokte Nederland door de mobilisatietijd. “Onze jongens”, stonden aan de grenzen, met warme wollen wanten en dito bivakmutsen. Ze groeven putten, bouwden versterkingen, marcheerden en mopperden en zongen van rats, kuch en bonen en van Blonde Mientje. Bijna niemand had er enig begrip van, ook nog niet op de negende mei van 1940, hoe nabij de catastrofe was.
Bron: Wikipedia

Ook voor Kethel betekende het militairen in het dorp. Twee foto’s waar er een ontspannen sfeer heerst tussen Nederlandse militairen en bewoners van de Kerklaan die op zaterdag hun straat schrobden.

           

 

Published in: on 9 april 2008 at 13:15  Geef een reactie