Een mooi bericht vandaag in de krant voormalig boerderij Groenoord wordt geschilderd op trafohuis aan het Cornelia van Zantenplein.
De bouw van de voormalige boerderij Groenoord was al vele eeuwen geleden, de laatste bewoners waren de familie Lansbergen, zelfs een noodkerk werd op het land voor de boerderij geplaatst en de inwijding gebeurde 23 mei 1958. Dit in afwachting van de parochie Sint Martinus, waarvoor in 1961 de kerk gereed kwam. Inmiddels is deze kerk al weer een aantal jaren gesloopt.
Hieronder een aantal foto’s van boerderij Groenoord, de noodkerk, Tuindorp en de Sint Martinuskerk.
Daar waar uithangt 
Beste Helmut,
Bedankt voor de reactie en wat een mooi verhaal. Mijn passie is en blijft Kethel, zoals bij vele bewoners en oud bewoners. Mocht je ooit weer in Kethel zijn altijd bereid een rondleiding te geven.
Groet Adrie
Hallo
Leuke blog !
Mijn naam is Helmut Lansbergen, geboren aan het Windas in augustus 1964. Mijn vader komt van de Polderweg, naast de klapbrug.. Mijn ouders hebben van januari 1962 tot april 1965 in een piepklein huis aan het windas gewoond. Door de nijpende woningnood in die dagen, was dit de enige vrije plek. Ca 35 of iets meer jaaren geleden is het huis afgebroken en nieuw opgebouwd. Ik heb hier oudejaarsnacht 1983 nog een spannend avontuur beleefd. Na een vrolijke nacht hobbelden we over de Kerklaan, toen achter de huizen vandaan een auto met grote snelheid …”Wat doet die gek daar nou ??? ” riep ik nog… en de auto vloog alsof het een skischans was, rechtdoor de Poldervaart in, naast het Kippebruggetje..
Mijn vriend Leo Kerkhof redde een van de inzittenden, de ander wist zelf de oever te bereiken. De auto was onmiddelijk in het ijskoude water gezonken. Op die plek is de vaart behoorlijk diep…Alweer 32 jaar geleden…T ging om 2 Rotterdammers die de weg niet kenden…
Tegenwoordig woon ik in Zuid Tirol in Italie, maar als ik weer eens in het land ben, maak ik altijd een wandelingetje in de buurt. Ik denk dan aan de vele visavonturen langs de vaart…Ik herinner me nog veel 🙂
T is wel jammer dat alles zo vol gebouwd is nu…maar het is nogaltijd beter dan die foeilelijke opgespoten tereinen in de jaren 80. maar al met al, doet het me een beetje aan de beschrijving in het lied “Het Dorp” van Wim Sonneveld denken…
Groeten uit Vint-Weitental
Helmut