Koninginnedag 2009 staat voor de deur, toch nog maar een paar plaatjes van de vroegere feestelijkheden in Kethel rond Koninginnedag.
Zandhappen Ringsteken Tonnetje steken
‘Groete uit Kethel’ heden en verleden
Als je in google Dorpsstraat intypt, dan ben je avond bezig om alle Dorpsstraten te bekijken. Ik denk dat ieder dorp in Nederland een Dorpsstraat heeft.
In Kethel hebben wij ook een fraaie Dorpsstraat. Een dorpsbewoner heeft d.m.v. een uitvergrootte ansichtkaart uit het verleden in haar etalage te plaatsen, het heden en verleden weergegeven.
Maak eens een uitstapje naar het dorp Kethel, kijk omhoog naar de prachtige gevels van de panden in de Dorpsstraat en vergelijk of het heden en verleden nog overeenkomsten hebben.
Tenslotte nog een zoeksteen:
Voorjaarsschoonmaak
Ode aan mijn moeder en vele huisvrouwen van weleer.
Het wordt weer voorjaar en denk ik aan mijn jeugd en met name aan mijn moeder, die in februari al begon met het voorwerk voor de grote schoonmaak. De nok van de zolder werd met de ragebol bewerkt, het houtwerk werd met sop afgedaan, de muren gewit. Hierna waren de kasten aan de beurt, alles ging van zijn plaats. Terwijl het ‘gewone’ dagelijkse huishouden ook door moest gaan, wassen, koken, manlief en kinderen verzorgen.
De kolen waren op en de kachel werd grondig schoongemaakt en voor de winter klaar gemaakt. De tafels, stoelen en het zeil in de was gezet en ’s avonds op de knieen uitgewreven.
Als laatste, maar dan was het inmiddels al april, gingen de matrassen van de bedden naar buiten, op een droge, liefst zonnige dag, werd je al vroeg van je bed gelicht en het matras van de zolder gesleept om de hele dag buiten te luchten. De dekens over de lijn en droogrekken, om tegen de avond uitgeklopt te worden en de bedden konden weer opgemaakt worden.
Mijn moeder heb ik nooit horen mopperen over het huishouden, alleen toen zij op 84 jarige leeftijd ziek werd en haar geliefde huishouden niet meer kon doen.
De schoonmaak klaar en met de kinderen een dagje naar diergaarde Blijdorp.
Paard in de sloot
Vaak roepen recente artikelen in de krant herinneringen op, in het weekend zag ik onderstaand plaatje:
Tot aan 1960 liep aan de linkerzijde van de Kerklaan de Kethelvaart, deze begon in het dorp en liep tot aan het Windas. In het dorp was weliswaar een hek geplaatst, maar vier meter er voor was het open en liep er een lichte glooiing naar het dorp toe. Menig mens, paard, koe of ander dier gleden onderuit het water in.
De mens klom er met een nat pak weer uit, maar voor paarden en andere dieren was dat lastiger. Daar komt veel mensenwerk aan te pas. Dieren schieten na zo’n incident in de stress en verliezen alle controle over hun lijf. Bovendien de kade van de Kerklaan was erg hoog, er moesten flink wat manschappen aan te pas komen om het paard uit het water te halen.
heden 
Het dorp liep uit, sterke mannen werden onder commando van de leider gevraagd hulp te bieden, dit moest met moed, beleid en trouw, want men kon het dier bij een verkeerde handeling voor het leven beschadigen. De overige kijkers werden op grote afstand gehouden.
Onder luid gejuich werd het dier na uren zwoegen en zweten op de kant gehesen. Als het dier niet gespaard kon worden heerste er een bedrukte stemming in het dorp.
Kethels nieuws vanuit het Gemeentearchief Schiedam
Honderd jaar kerkgeschiedenis van Kethel teruggevonden
Onlangs zijn een serie notulen vanaf 1872 van de Hervormde gemeente Kethel en het archief van de Kethelse Christelijke Jongelingsvereniging boven water gekomen zo meldt het Archief Schiedam. Er ligt hier een taak voor Kethelliefhebbers om in de voetsporen van Jaap de Raat zijn uitgebreide dokumentatie, boeken en schilderijen aan te vullen.
De archieven van de Kethelse kerkenraad en de jongelingsvereniging zijn te vinden in het Gemeentearchief Schiedam. Kijk op de website http://archief.schiedam.nl onder collecties/archievenoverzicht.
Ga eens terug in de tijd en breng een bezoek aan de studiezaal van het gemeentearchief Schiedam en zwerf in het verleden van Kethel.
IJspret?
Een mooie foto van mijn ouders zeventig jaar geleden, ik heb mijn ouders nooit op de schaats gezien, wel heb ik mijn vader er over horen vertellen, dat hij schaatsend naar zijn meisje ging, die Schie over naar Ackersdijk.
Op de boerderij als het flink vroor moesten de nodige voorzorgsmaatregelen getroffen worden, waterleidingen werden flink ingepakt met stro en doeken. Een bevroren waterleiding was een ramp voor het vee, met name de koeien, zij moesten water kunnen drinken.
De koeienmest vanuit de stallen op de boerderij moest om de 2 dagen met paard en wagen naar het land gereden en op het weiland uitgestrooid worden (dat mocht toen nog), maar voordat het paard de stal uit kwam werden onder de hoeven stiften (een soort van sneeuwkettingen) geslagen om het paard niet uit te laten glijden. Dit was de taak van mijn broer Mari, hij heeft er mooie herinneringen aan, ofschoon het een zeer vermoeiende bezigheid was, voor zowel paard als voor Mari.
Grote hoeveelheden zout werden ingekocht om de werf (het erf) nog enigszins begaanbaar te houden.
Uitsluitend in de woonkamer brandde de kolenkachel, op zolder waar wij sliepen vroor je aan je bed vast.
Weet u het nog:
– bevroren dekens
– ijskoude neus
– wasgoed bevroren
– ijspegels aan de ramen en ijsbloemen op de ramen
– op school zongen we ‘ ijsvrij willen wij anders staken wij ‘ en soms werd de school gesloten om te schaatsen
De enige dieren die het bijzonder naar hun zin hadden waren de twee Shetland pony’s van mijn zus Corrie.
IJsclub Kethel
Nu de ijs koorts bij de mensen weer is losgebarsten en stukje nostalgie over het Kethelse ijsvermaak.
Rond 1900 was schaatsen in Kethel voor arm en rijk een genoeglijk vermaak. Voor de armen in Kethel werd een wedstrijd geschaatst om een varken. Een deel van het varken werd beschikbaar gesteld voor de winnende schaatser, de rest van het varken werd verdeeld onder de armen.
Toen de ‘spekregen’ ophield moest iets worden verzonnen om de armen uit hun barre wintersnood te helpen. Daarom werd de Kethelse ijsclub opgericht bij wijze van werkverschaffing voor baanvegers. Oprichters de heer Blommendaal en de heer van der Loo. De wedstrijden werden gehouden op de Kethelvaart aan de Kerklaan naar Het Windas.
Het startsein wordt gegeven
Zondags werd niet geveegd, maar op zateravond om 6 uur kwam de ploeg op om in de n acht de banen schoon te vegen en de scheuren met water vol te gieten. Ter controle gingen diverse bestuursleden van de ijsclub ’s nachts de vegers controleren en boden ze iets warms te drinken aan.
De familie van der Loo op de schaats. De familie van der Loo waren fervente ijsliefhebbers. De beroemde Hudora ijzers (HUgo DOrnseif RAdevormwald) werden onder alle beschikbare hoge schoenen gezet. Rinus van der Loo vertelde mij, dat zelfs de hoge schoenen van zijn oma niet veilig waren.
Het schaatsfestijn werd altijd op grootse wijze gevierd, er kwamen ook vele schaatsers uit de wijde omgeving om aan de wedstrijden deel te nemen. Een baanveger verdiende op zo’n dag 60 tot 80 gulden.
Later werd in Schiedam een ijsclub opgericht en ging de ijsclub in Kethel ter ziele.
Na 80 jaar weer ‘stopplaats’ in Kethel?
Uit het nieuws van 4 december 2008:
‘Minister Camiel Eurlings gaat diepgaand onderzoek plegen naar het realiseren van een mogelijk station stopplaats Kethel. Hij deelde dit mee naar aanleiding van de behandeling begroting verkeer.’
en een krantenartikel: 
Zou er na 80 jaar weer een station in Kethel komen?
Uit het verleden kunnen we lezen, dat in 1847 het spoor Den Haag-Rotterdam in gebruik genomen werd.
Een slechte foto uit het boekje van Louw Jongste ‘Weerzien met Kethel’
Van een treinhalte of stopplaats in Kethel was pas sprake op 15 februari 1892 bij de Kerkweg-Joppelaan stond de wachterswoning en het Blokhuis 92. Vanaf die tijd deed het dienst als station. Daarvoor was het een bunkerstation voor kolen en water, een spoor voor de locomotieven. Op 15 mei 1938 werd de halte opgeheven wegens bezuinigingen.
Na WOII is er veel onderhandeld om wederom een treinhalte in Kethel te maken. In het tijdschrift Scyedam van de Historische Vereniging Schiedam, 13e jaargang nr. 5 december 1987 staat een uitgebreid artikel ‘De treinhalte Kethel-Spaland door K.P. Compagne. Maar tot op heden is het er nooit van gekomen.
Kethel liefhebber overleden
Louw Jongste 5-1-1929 – 7-11-2008
Zaterdag 7 november 2008 bereikte mij het trieste bericht dat Louw Jongste was overleden. We verliezen in hem een Kethel liefhebber. Louw was altijd met de geschiedenis van Kethel bezig en heeft diverse boekjes geschreven en met zijn grote foto verzameling daarin gepubliceerd. Als hobby schilderde hij leuke prenten over Kethel en maakte gedichten. Met toestemming van Louw heb ik het e.e.a. op mijn website van hem mogen gebruiken. Kortom Kethel was ook zijn grote passie. We zullen hem missen.
Jubileumboek VVK ‘Helemaal Kethel’ 1968-2008
In een krantenbericht uit juni 1938 lezen we dat in cafe de Vergulde Valk Voetbalvereniging VVK wordt opgericht.
Onderstaande foto is mogelijk een van de twee eerste voetbalteams van VVK uit 1938 met rechts bovenin twee broers A. en C. van der Loo.
Publicatie foto mogelijk gemaakt en met dank aan Siem Dongelmans en Jan van Kampenhout
Het VVK van 1938 en het VVK van heden hebben een gemeenschappelijk punt: Kethel en daarom wil ik graag reclame maken voor het leuke jubileumboek van VVK.
Jubileumboek
Burgemeester Verver heeft zaterdag 13 september j.l., voorafgaand aan de derby VVK-PPSC, het eerste exemplaar van het jubileumboek van VVK in ontvangst genomen. De voetbalvereniging uit Kethel bestaat dit jaar 40 jaar.
Het boek is geschreven door Hans van der Sloot en heeft de titel ‘Helemaal Kethel’ meegekregen. In het boek wordt de geschiedenis van de Schiedamse amateurvoetbalploeg verteld. Het boek bevat ook een cd-rom met foto’s.
Daar waar uithangt 
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.